Wijkcentrum Zuiderzee aan de Waddenlaan in Lelystad is in mei 2015 officieel geopend. Gemeente Lelystad heeft hiervoor de op deze pagina afgebeelde werken aangekocht.

Floor Koedam heeft de gedichten bij deze schilderijen geschreven.

Hartelijk dank voor je toepasselijke en mooie gedichten Floor!

begane grond

Venster

.

Wat zicht op schoonheid fraai omlijst

en vastgelegd in verven steeds bewijst

is wel dat het van waarde is

om zo het beeld goed te bewaren

 .

Zoals de bloem die achter glas

van ruit of raam zo mooi nog was

en die jij ’t allerliefste toch

voor elk verval zou willen sparen

 .

Zo is dan deze bloem gekaderd en verbeeld

in verf gezet, omwille van haar pracht

in open raam gesloten en met ons gedeeld

dank zij verbeeldingskracht

 

 

Theetafel [1]

 .

Ze hebben al een trein van potten thee gezet

en een colonne verse kopjes thee geschonken,

ze hebben met elkaar een zee aan thee gedronken

en gretig op de woorden van ’t gesprek gelet.

 .

Zo, om de tafel, kwamen zij meer tot elkaar,

door optochten van woorden in een stoet van talen,

gesprekken en discussies, en een reeks verhalen –

zo’n tafel is ontmoetingsplaats: bemiddelaar!

 .

Hier is de ruimte en de rust voor een kop thee,

plaats voor een fijn gesprek in: ‘Zuiderzee’.

Theetafel [2]

.

Gewoon bij een kop thee kan het beginnen –

verhalen van hoe ver het was, hoe zwaar;

hoe het hier gaat, hoe het nu zijn zal daar

waar de familie achterbleef bij hun gezinnen.

.

Gewoon bij een kop thee kan het beginnen –

verhalen over daar, de toekomst hier.

Hier vinden wij onszelf en leefplezier,

hier zijn wij één familie, dus: Kom binnen!

 .

Hier is de ruimte en de rust voor een kop thee,

plaats voor een fijn gesprek in: ‘Zuiderzee’.

1ste verdieping

Raakvlakken

 .

Twee werelden van vorm en kleur,

als waren ‘t twee persoonlijkheden,

staan wat onwennig naast elkaar –

in schroom net op de ander toegetreden

 .

Dit eerste treffen kan van klein

tot inniger verbanden leiden;

bij opgaan in elkaars domein

is samensmelten nauwelijks te mijden

 .

Dan lukt het vorm en kleur spontaan

hun wereldbeeld totaal te integreren,

doordrongen van elkaars bestaan

tot hechte composities te fixeren

 .

Is dit niet ‘t beeld voor mens met mens

die eerst nog naast hun naasten leven,

maar als het klikt naar wil en wens

veel goeds en schoonheid kunnen geven

Warmte

.

de kleuren spatten knallend van het doek

een rode gloed glipt vrij over de randen

en tovert zo haar warmte op de wanden

de zomer vlamt tot in de verste hoek

.

het warme jaargetij heeft hier de overhand

de zon weet al het wit te overwinnen

door alles met haar stralen te beminnen

hierbinnen hangt de warmte aan de wand

.

het is dit gloeiend rood dat warmt en raakt

een rood dat zomerblij en zonnig maakt

 Vier tulpen

 .

vier tulpen in een veld

een gele en drie rode

.

één rode had nu voorgesteld

we doen een vrolijk spel

’t is snel verteld

en volop in de mode

 .

drie op een rij

je kent het zeker wel

ik heb het niet verzonnen –

 .

hij durfde hoor, die rode held

want kijk

 .

rood had gewonnen

nog eer geel was begonnen

 .

 .

.

Bloem aan raam

een bloem staat bloeiend aan het raam –

ik zie haar warmte stralen

ze werpt haar schoonheid om zich heen

zij vlamt niet voor zichzelf alleen

wie schoon is mag in alle eenvoud pralen

en blij zijn om een goede naam en faam

 .

een bloem staat voor mijn vensterglas –

zal ik haar binnenlaten?

maar schoonheid, is haar diepste wens

is niet slechts voor één enkel mens

wat mooi is mag en moet ook and’ren baten

zoals de kleurkracht van dit prachtgewas

 .

ik zal haar daar maar laten

Liefdesverklaring

 .

Uit blauwe aarde is een boom ontsproten –

de sappen uit de aarde, als een stroom,

verschaften levenskrachten aan de boom:

tot volle wasdom is hij zo omhooggeschoten.

 .

Hij botte uit en bloeide op: een droom –

wie heeft hem niet ooit in zijn hart gesloten,

die stoere stam, die takken, bloesems, loten:

hij leefde, leefde, lééfde zonder schroom.

 .

In volle bloei staat hij daar nu alweer te blozen.

Voor één ding echter heeft hij nooit gekozen:

dat vlammend hart dat, in de stam gekerfd

 .

hij van een overmoedig minnaar heeft geërfd –

een liefde die in hem de tijd wel overleefd heeft,

die hij behoedt zolang de aarde kracht geeft.

Denk beelden

 .

Hoewel abstract, toch tracht ik – ingetogen –

steeds iets concreets in zulke kunstwerken te zien,

iets anekdotisch of iets levensechts misschien,

als opdracht aan mijn voorstellingsvermogen.

 .

Beeldelementen staan er nooit naar willekeur:

elk lijntje, vlakje, toefje is terdege overwogen.

Gepaste oefening dus voor het zien-der-ogen:

welk denk-beeld schuilt er achter vorm en kleur.

 .

Neem nu dit werk: twee bogen gaan er om-en-om –

zijn het soms wentelwielen, want hun vorm is krom:

is het een rolstoel, met een duwer uit wat hokjes?

 .

Of strooit een ventje vrolijk met gekleurde blokjes?

Concreet? Abstract? – ‘k Heb zomaar een idee:

dit is een ode aan de Franse schilders Delaunay.*

 .

©   floor koedam, 15 mei 2015

.

* Robert Delaunay, 1885-1941 en

   Sonia Delaunay-Terk, 1885-1979