Gaza
Thans is het dagelijks leven weggeschoten
dichtbij klinkt een verloren kinderroep
gedoofde stemmen liggen overal
rode stenen dragen pijnlijk bloed
In de nietsontziende lucht wordt tijd gevraagd
om te ontkomen aan de dodelijkste wegen
om te schuilen onder een gebroken brug
of een kind te wikkelen in doeken
Met alleen een plastic tas als wapen
lopen mannen, vrouwen, telgen voort
hun herinnering verliezend aan de oorlogshemel
van wat geleefd is in hun kamp
Aan de andere kant ligt het beloofde land
waar eens studenten vrolijk dansten
op de grens van twee gekwelde volken
ligt nu een dode duif onthoofd
Niemand weet nog hoe het moet
alleen de kinderen van de vrede
kunnen met wijsheid poorten bouwen
en hun olijven langzaam laten groeien
veel dank aan Monica Maat © [ januari 2024]
*
Nowadays, everyday life has faded away
a lost child’s cry sounds nearby
extinguished voices lie everywhere
red stones carry painful blood
Time is required in the ruthless air
to escape the deadliest roads
to take shelter under a broken bridge
or to wrap a child in swaddling clothes
With only a plastic bag as a weapon
men, women, scions walk forth
losing their memory to the war heaven
of what was lived in their camp
On the other side lies the promised land
where once students danced happily
on the border between two tormented nations
a dead pigeon now lies decapitated
Nobody knows how to do it yet
only the children of peace
can build gates with wisdom
and grow their olives slowly
en ook veel dank aan Kasia Dzieciatkowska, who saw my painting and Monica’s Poem in my window. Back at home she translated it and sent it to me.
Thank you so much, Kasia and Monica!
Zullen oorlogen ooit verleden tijd zijn?
ZULLEN OORLOGEN OOIT VERLEDEN TIJD ZIJN?
Neen, daar heb ik geen enkel vertrouwen in….”men” vecht gewoon door, “men” vindt altijd belangrijke en zwaarwichtige redenen om een oorlog te starten of te vervolgen
….wij allen staan toch al sinds onze geboorte in”death row”….
…Behalve dat er voortdurend oorlog gevoerd wordt, hebben wij, mensen, ook de aarde kapot gemaakt, vele planten, bomen, dieren en insecten zijn door mensen uitgeroeid……ondanks alle waarschuwingen voor de vreselijke wereldwijde gevolgen…..
Het schokkende rapport van de Club van Rome maakte destijds weliswaar veel indruk, maar de wereld ging onverstoorbaar door met meer…..meer…. en meer produceren. Op grote schaal werden behoeften gecreëerd aan nutteloze spullen, spullen uit de lage-lonen-landen, waar niemand ooit behoefte aan had gehad in gigantische hoeveelheden te fabriceren en te verschepen naar de gretige rijke landen
In de 70-80-er jaren hoopte men dat kernenergie een oplossing zou bieden….maar, dat het nucleaire afval nog vele eeuwen levensgevaarlijk blijft voor alle levende organismen, was gelukkig voor velen een reden om grote protestacties te organiseren. “Kernenergie, nee bedankt!” helaas, daar spreekt “men” tegenwoordig nauwelijks meer over…
Voelen wij de verantwoordelijkheid van alle vernietiging door mensen gedaan sedert de 2e wereldoorlog, wel zwaar genoeg op ons drukken?
Want wij hebben dat gedaan: tegen beter weten in, of, omdat we te dom zijn of te hebzuchtig en bagatelliserend? Kunnen wij zonder scrupules nog een vliegreis of cruise boeken of junkspullen uit China bestellen?
…even vegen op het stoepje voor ons huis leverde deze junk op…”men”gooit tegenwoordig alles gewoon op straat….
